Cudak

O cudaku pisałam w moim drugim poście TU. Dziś postanowiłam Wam o nim (a raczej - o nich) przypomnieć. Cudak to taka przytulanka, którą uszyłam kilka lat temu dla mojego synka i od niego zaczęła się moja przygoda z rękodziełem. Pierwszych kilka przytulanek powstało z recyklingu i to ręcznie!!! Kolejne uszyłam z polaru minky i już tak zostało - dziś szyję tylko z niego i na szczęście na maszynie. Tym sposobem już kilkadziesiąt cudaków znalazło swoich właścicieli i dom. Niektóre dzieciaczki mają nawet więcej niż jednego stwora ;)

Znajomi przekazują mi czasami różne informacje, a także przygody jakie miało ich dziecko z przytulanką albo nawet i sam cudak. Większość przytulasków ma swoje imię i nawet gdy rodzice wymieniają cudaka na nowego (stary po intensywnym 'przytulaniu' zużywa się - mniej więcej po 2 latach) to imię zostaje, a najsławniejsze to Czesia i Lola. Moje dzieciaki również mają swoje cudaki - które wyglądają jak brat i siostra - ale imion nie dostały. Ja z kolei zostałam nazwana ciocią od cudaka ;) I bardzo miło mi z tego powodu.

Nie wiem co wyjątkowego jest w moim cudaku, ale część dzieci tak się do nich przywiązuje, że w razie zguby, zapodziania, czy spa (chwili w praniu) jest płacz i lament... Na szczęście przytulanki szybko się znajdują - nawet Czesia, która pewnego razu postanowiła sama zwiedzić miasto ;) Cieszy mnie jeszcze jedna  rzecz, że szycie cudaków sprawia mi ogromną radość i w większości - kiedy szyję przytulankę, jest ona przeznaczona dla konkretnej osoby i z myślą o tym słodkim dzieciaku przystępuję do pracy.
Nie mam niestety zdjęć wszystkich cudaków, część robiłam telefonem i są słabej jakości - więc nie ma czym się chwalić ;) Na szczęście kilka przytulanek udało mi się złapać w odpowiedniej scenerii ;)